ارزیابی وضعیت بدنی پرسنل اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قزوین با روش ارزیابی سریع کل بدن و ارتباط آن با اختلالات اسکلتی-عضلانی، سال ۱۳۸۷-۱۳۸۶

زمینه و هدف: آسیب های شغلی در پرسنل اورژانس، به دلیل فشارهای ناشی از شغل و عدم استاندارد تسهیلات و تجهیزات کاری بسیار بالا می باشد، و هرگونه بی توجهی نسبت به آن ها منجر به کاهش کیفیت خدمات بیمارستانی ارایه شده به بیماران می گردد. به منظور ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی- درمانی اورژانس، بررسی وضعیت بدنی کارکنان این بخش شامل: سه گروه پزشکان، پرستاران و خدماتی- اداری در حین انجام کار ضروری به نظر می رسد. هدف از این پژوهش، تعیین وضعیت بدنی پرسنل اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی قزوین و ارتباط آن با اختلالات اسکلتی- عضلانی می باشد. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی (cross-sectional) و به روش سرشماری بر روی کلیه ی پرسنل اورژانس 2 بیمارستان شهید رجایی و بوعلی قزوین به تعداد 45 نفر انجام شد. در این پژوهش، ابتدا جهت سنجش وضعیت های بدنی پرسنل، روش ارزیابی سریع کل بدنrapid entire body assessment) )  rebaو جهت بررسی اختلالات اسکلتی- عضلانی، پرسشنامه ی استاندارد نوردیک به کار برده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این تحقیق بیشترین میزان شیوع درد به میزان 51% و حادثه به میزان 7/6% و حداکثر مدت زمان ناراحتی، در ناحیه ی کمر مشاهده گردید. بیشترین محدودیت در کار، غیبت از کار یا فعالیت و مراجعات به پزشک در طی یک سال گذشته ناشی از دردهای ناحیه ی گردن بود. نمره ی وضعیت بدنی اکثریت پرسنل بیمارستان های مورد بررسی بر اساس روش ارزیابی سریع کل بدن (reba) 7-4 با سطح خطر متوسط و نیاز به اقدام اصلاحی ضروری، (71%) به دست آمد. در بررسی نتایج، رابطه ی معنی داری بین نمره ی reba هر عضو از بدن و دردهای مربوط به همان عضو مشاهده نگردید. بین امتیازات نهاییreba  و سطح تحصیلات همبستگی معنی دار و معکوس بود، و بین امتیاز نهایی reba و شدت استرس همبستگی به صورت معنی دار و مستقیم وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که در ایستگاه های کاری بخش اورژانس بیمارستان های مورد بررسی، 71% اقدام اصلاحی ضروری، 9% فوری و 9% بسیار ضروری می باشد. لذا وضعیت موجود منجر به تشدید اختلالات اسکلتی- عضلانی، به خصوص در ناحیه ی گردن می شود.